28.01.2023 G. 20:00

ODSŁUCH 01/2023 SZOJMERTE / Maja Miro: Podpora / Kohyt

KOLONIA ARTYSTÓW 28.01.2023 godz. 20:00

Bilety 10 złotych 

https://app.evenea.pl/event/miro/

 

Szojmer – w tradycji żydowskiej mężczyzna czuwający przy umarłym i śpiewający psalmy przez 7 dni. Szojmerte – żeńska forma szojmera, w rzeczywistości nie występuje.

Utrata czegokolwiek jest trudna. 

Gestalt widzi człowieka jako byt wchodzący w relacje, których dynamika rozgrywa się w 3 fazach: wejścia w kontakt, intensyfikacji i zakończenia. Każda z tych faz stawia odmienne wymagania naszej psychice. Dla mnie największym wyzwaniem jest faza trzecia. „Nie domykam”, pozostaję w kontakcie z tym, co powinno zostać zakończone, co jest martwe. „Nie nauczono mnie” procesu oddania i utraty.

Myślę, że jest to zagadnienie uniwersalne, choć kultura stara się na różne sposoby rytualizować żałobę. Jednak idziemy, wlokąc za sobą stare relacje – z osobami, zdarzeniami i przedmiotami – które nie karmią nas więcej, ale ciążą, powodując bezruch i zmęczenie.

Tradycje religijne skupiają się na ostatniej drodze zmarłego - ja w swoich ceremoniach dźwiękowych staram się "odciążyć" szojmerte: tę która, zostaje i śpiewa dla śmierci, ale ostatecznie pozwala jej odejść z odczuciem wewnętrznej ulgi.

Warstwa dźwiękowa płyty opiera się o studium ceremonii pogrzebowych różnych wyznań w Gdańsku, warstwy elektroniczne, sesje improwizacyjne. Pojawiają się tu "gdańskie" dźwięki z: 

* ekumenicznego spotkania 1 listopada 2022 roku na Cmentarzu Nieistniejących Cmentarzy: Hani Hraish (Gmina Muzułmańska), ks. Artur Zielepucha (Kościół Prawosławny); 

* warsztatów organowych dr Marii Erdman, poświęconych Tabulaturze Oliwskiej; 

* pożegnalnych pieśni tradycji Pustych Nocy oraz pieśni ze Śpiewnika Pelplińskiego;

* Kadisz - nagranie zrealizowane w Gminie Wyznaniowej Żydowskiej, śpiewa Jakub Skrzypczak.

/Maja Miro/

 

W nagraniach udział wzięli: 

Maja Miro (koncepcja, nagrania terenowe, warstwy prekomponowane, flety historyczne, the perfect kisser) 

Katarzyna Podpora (preparowane płyty winylowe, amplifikowane kości, kamienie, suche rośliny i inne małe obiekty) 

Max Kohyt (kontrabas elektryczny, instrumenty perkusyjne, elektronika) 

Marek Romanowski (nagrania, miks, mastering)

Grafika: Ola Kotarska

Nagrano w Piwnicy Romańskiej, oddziale Muzeum Archeologicznego w Gdańsku. 

Projekt zrealizowano ze środków Miasta Gdańska w ramach Stypendium Kulturalnego. The Perfect Kisser - zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

https://youtu.be/5cxRbBwbu6I

https://youtu.be/ExcTd_cPM54

 

BIOSY

MAJA MIRO

multiflecistka, kompozytorka, improwizatorka

Specjalizuje się w grze na poprzecznych fletach historycznych. Głównym obszarem jej zainteresowań jest punkt styczności dawnej sztuki, estetyki dźwięku, praktyki wykonawczej a współczesnej wrażliwości i nowych form kreacji. Tworzy projekty dźwiękowe i intermedialne, sytuujące dawne instrumenty w kontekstach współczesnych. Przygotowuje je z artystami reprezentującymi różne dziedziny sztuki – tancerzami, rzeźbiarzami, aktorami, reżyserami, innymi muzykami. Zamawia i przygotowuje prawykonania nowych utworów na flet barokowy – obszar ten był tematem jej pracy doktorskiej.

Jest współzałożycielką i muzykiem zespołu instrumentów historycznych SILVA RERUM arte i kuratorką festiwalu Cappella Angelica w Bazylice Mariackiej w Gdańsku, w ramach którego prezentowane są koncerty muzyki dawnej, współczesnej, tradycyjnej i improwizowanej z udziałem instrumentów historycznych. 

Od kilku lat jest zaangażowana twórczo w duet Rita Jankowska & Maja Miro, który jest dla niej przestrzenią do rozwoju nowych form performatywnych z pogranicza teatru i muzyki.

Grała na festiwalach w Trójmieście, Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Katowicach, Szczecinie i in, a także w Czechach, Niemczech, Holandii, Szwecji, Norwegii, Francji, Estonii. Ukończyła studia w Conservatorim van Amsterdam, na Akademii Muzycznej w Krakowie i Uniwersytecie Jagiellońskim.

PODPORA/KOHYT 

Duet o podwójnej osobowości, uformowany ‘na granicy dwóch światów’: świata tradycyjnie rozumianej, granej, komponowanej muzyki (Max Kohyt – muzyk, kompozytor muzyki teatralnej, zafascynowany muzyką współczesną i zagadnieniami kompozycji); oraz świata sztuki wizualnej – rzeźby, intermediów, gdzie dźwięk, tak jak język może transformować przestrzeń (Katarzyna Podpora – dr sztuki w dziedzinie rzeźby i intermediów, artystka niezależna, tłumaczka, skupia się na nasłuchiwaniu przestrzeni i języka, na biografiach rzeczy oraz na fenomenie zapisu).

Komponują i improwizują prowadząc dialog – między sobą, także z otaczającą przestrzenią - tak, aby powstająca muzyka, nie dominowała audiosfery miejsca.

Używają instrumentów nietypowych, zdezelowanych, preparowanych przy pomocy przedmiotów (których biografie mają znaczenie); pojawiają się też warstwy elektroniki - syntezatorów, tereminu, taśm z nagraniami – manipulowanych zarówno na szpulowym magnetofonie jak i odtwarzanych z prostych kaset na analogowych urządzeniach. Każdy dźwięk jest inny i każdy ma znaczenie.